Στίχοι

										Των ματιών η αλήθεια φωνάζει
Δε μπορείς να την κρύψεις ποτέ
Στην ψυχή όταν φθόνος φωλιάζει
Η καρδιά , σου φωνάζει ’’κουτέ
Μην ανοίγεις πληγές στις ζωές.
Θα πληγώσουν και σένα μια μέρα.
Κι όταν θα’ ρθουν στιγμές μοναχές
Η ζωή θα σε κάνει πιο πέρα.’’
Δε χωράς συνεχώς μες στο ρεύμα.
Θα βρεθεί άλλος ,νέος ηγέτης.
Θα σου κάνει ο κόσμος το νεύμα
Και θα γίνεις ο νέος επαίτης .
Τότε θα ’ σαι σ ’ αυτούς που θα δουν.
Όχι όμως σ ’ αυτούς που τους βλέπουν.
Τότε θα ’ σαι σ’  αυτούς που ακούν.
Όχι όμως σ’ αυτούς που θα δρέπουν
Τους καρπούς συνεχούς αρπαγής.
Κι η ψυχή πιο γλυκά θ ’ αγκαλιάζει
Τους καημούς καθεμιάς προσευχής.
Ποιου αλήθεια η ζωή του , ταιριάζει
Με αυτά που ζητά η ψυχή του;
Ποιου αλήθεια η ψυχή του ταιριάζει
Με αυτά που του δίνει η ζωή του ;
Φτωχοί , άγγελοι ,αλήτες , ζητιάνοι
Πως θα σώσετε ετούτη τη γη;
Μες στη σύγχρονη αρένα , δρεπάνι
Δε σας δώσαν στη μάχη αυτή,
Να θερίσετε πλούτη και δόξα
Ν’ απλωθεί η συμπόνια παντού
Να χαθεί κάθε σύγχρονη λόξα
Να μη βλέπεις κακό μες στο νου.
Όσο φωνάζουν τα μάτια τον πόνο
Όσο ζητά κάποιο χέρι βοήθεια.
Θα υπάρχουν στιγμές μες στο χρόνο
Που θα κρύβουν μονάχα αλήθεια.